defect

defect
DEFÉCT, -Ă, defecţi, -te, s.n., adj. 1. s.n. Lipsă, scădere, imperfecţiune materială, fizică sau morală; cusur, meteahnă, neajuns, beteşug, hibă. ♦ Deranjament, stricăciune care împiedică funcţionarea unei maşini, a unui aparat. ♦ Ceea ce nu este conform anumitor reguli stabilite într-un anumit domeniu. ♦ Dezavantaj, inconvenient. 2. adj. Care s-a defectat, s-a stricat; care are un defect (1). – Din lat. defectus, germ. Defekt.
Trimis de dante, 14.07.2004. Sursa: DEX '98

Defect ≠ calitate, virtute, merit, perfecţiune
Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime

DEFÉCT s., adj. 1. s. cusur, deficienţă, imperfecţiune, insuficienţă, lacună, lipsă, meteahnă, neajuns, păcat, scădere, slăbiciune, viciu, (livr.) carenţă, racilă, tară, (pop. şi fam.) beteşug, (reg. şi fam.) hibă, (reg.) madea, teahnă, (Olt., Munt. şi Mold.) ponos, (înv.) greşeală, lichea, nedesăvirşire, răutate. (Are nenumărate defect.) 2. s. v. anomalie. 3. s. v. patimă. 4. s. v. defecţiune. 5. adj. defectat, deranjat, dereglat, stricat, (rar) detracat, smintit. (Un mecanism, un ceas defect.)
Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime

deféct adj. m., pl. defécţi; f. sg. deféctă, pl. defécte
Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

deféct s. n., pl. defécte
Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

DEFÉC//T1 defecttă (defectţi, defectte) Care prezintă imperfecţiuni; cu neajunsuri. /<lat. defectus, germ. Defekt
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

DEFÉCT2 defecte n. 1) Lipsă a unei însuşiri fizice sau morale; neajuns; cusur; deficienţă; meteahnă. 2) Deranjament care nu permite unui sistem tehnic să funcţioneze normal; defecţiune. 3) Lipsă de integritate anatomică sau funcţională a unui organ; deficienţă. /<lat. defectus, germ. Defect
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

DEFÉCT s.n. Cusur, imperfecţiune, lipsă; beteşug, meteahnă. ♦ Deranjament care împiedică funcţionarea unei maşini, a unui aparat etc. [< lat. defectus].
Trimis de LauraGellner, 04.05.2006. Sursa: DN

DEFÉCT, -Ă adj. Care nu mai este în stare de funcţionare; stricat. [< lat. defectus].
Trimis de LauraGellner, 04.05.2006. Sursa: DN

deféct (defécte), s.n. – Cusur, imperfecţiune. lat. defectus (sec. XIX). – Der. defectuos, adj., din fr. défectueux; defectuozitate, s.f.; defectibil, adj., din fr. défectible; defectiv, adj., din fr. défectif.
Trimis de blaurb, 14.11.2008. Sursa: DER

DEFÉCT, -Ă I. adj. care s-a defectat, s-a stricat. II. s.n. 1. imperfecţiune, lipsă, cusur. ♢ deranjament, dereglare care împiedică funcţionarea unei maşini, a unui aparat, mecanism etc. ♢ dezavantaj, inconvenient. 2. (fiz.) defect de masă = diferenţa dintre suma particulelor constitutive ale unui atom şi masa reală a acestuia. (< lat. defectus, germ. Defekt)
Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую
Synonyms:

Look at other dictionaries:

  • defect — de·fect / dē ˌfekt, di fekt/ n: something or a lack of something that results in incompleteness, inadequacy, or imperfection: as a: a flaw in something (as a product) esp. that creates an unreasonable risk of harm in its normal use see also… …   Law dictionary

  • Defect — Defect, defects, or defected may refer to: Geometry and physical sciences Defect (geometry), a characteristic of a polyhedron Topological defect Isoperimetric defect Crystallographic defect, a structural imperfection in a crystal Biology and… …   Wikipedia

  • Defect — De*fect , n. [L. defectus, fr. deficere, defectum, to desert, fail, be wanting; de + facere to make, do. See {Fact}, {Feat}, and cf. {Deficit}.] 1. Want or absence of something necessary for completeness or perfection; deficiency; opposed to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • defect — Ⅰ. defect [1] ► NOUN ▪ a shortcoming, imperfection, or lack. ORIGIN Latin defectus, from deficere desert or fail . Ⅱ. defect [2] ► VERB ▪ abandon one s country or cause in favour of an opposing one …   English terms dictionary

  • defect — [dē′fekt΄; ] also, and for v. always [, dē fekt′, difekt′] n. [ME < L defectus < deficere, to undo, fail < de , from + facere, to DO1] 1. lack of something necessary for completeness; deficiency; shortcoming 2. an imperfection or… …   English World dictionary

  • Defect — De*fect , v. t. To injure; to damage. None can my life defect. [R.] Troubles of Q. Elizabeth (1639). [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Defect — Defect, lat., mangelhaft; als Hauptwort D., Mangel, Gebrechen; defectiren, eine Rechnung untersuchen in Beziehung auf Rechnungsfehler; defectiv, was defect. – Defectbogen, im Buchhandel ein nachverlangter Bogen. – Defecte, in der Buchdruckerei… …   Herders Conversations-Lexikon

  • defect — (n.) early 15c., from M.Fr. defect and directly from L. defectus failure, revolt, falling away, from pp. of deficere to fail, desert (see DEFICIENT (Cf. deficient)). As a verb, from 1570s. Related: Defected; defecting …   Etymology dictionary

  • defect — [n] blemish, imperfection birthmark, blot, blotch, break, bug, catch, check, crack, deficiency, deformity, discoloration, drawback, error, failing, fault, flaw, foible, frailty, gap, glitch, gremlin, hole, infirmity, injury, irregularity, kink,… …   New thesaurus

  • Defect — De*fect , v. i. To fail; to become deficient. [Obs.] Defected honor. Warner. [1913 Webster] 2. to abandon one country or faction, and join another. [PJC] …   The Collaborative International Dictionary of English

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”