epitet

epitet
EPITÉT, epitete, s.n. Determinant expresiv, de obicei cu funcţiune de adjectiv, pus pe lângă un substantiv. – fr. épithète (lat. lit. epitheton).
Trimis de DoctorV, 28.05.2008. Sursa: DLRM

EPITÉT, epitete, s.n. Determinant expresiv pus pe lângă un substantiv sau pe lângă un verb pentru a scoate în evidenţă mai nuanţat o trăsătură a obiectului sau a acţiunii şi pentru a da mai multă expresivitate artistică creaţiei respective. ♦ Calificativ elogios sau injurios dat cuiva. – Din fr. épithète, lat. epitheton.
Trimis de LauraGellner, 10.01.2009. Sursa: DEX '98

EPITÉT s. (lit.) calificativ.
Trimis de siveco, 10.11.2008. Sursa: Sinonime

epitét s. n., pl. epitéte
Trimis de siveco, 25.03.2008. Sursa: Dicţionar ortografic

EPITÉT epitete n. 1) Cuvânt lămuritor cu funcţie expresivă, care determină un substantiv sau un verb. 2) Calificativ elogios sau injurios dat cuiva. /<fr. épithete, lat. epitheton
Trimis de siveco, 14.05.2008. Sursa: NODEX

EPITÉT s.n. (lit.) Cuvânt aşezat lângă un substantiv pentru a-l lămuri, a-l determina cât mai nuanţat. ♦ Calificativ. [pl. -te (rar) -turi. / < fr. épithète, it. epiteto, cf. gr. epitheton – adăugat].
Trimis de LauraGellner, 03.01.2009. Sursa: DN

EPITÉT s. n. figură de stil constând în alăturarea unui cuvânt de un altul pentru a-l lămuri, a-l determina cât mai nuanţat. ♢ calificativ. (< fr. épithète, lat. epithetum, gr. epitheton)
Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • epitet — epìtēt m <G epitéta> DEFINICIJA 1. jez. knjiž. riječ koja se dodaje imenici radi boljeg određenja, živosti ili izražajnosti; pridjevak 2. retor. stilska figura koja učestalošću krasi izričaj i pojačava dojam [zlatno runo, rujno vino] 3.… …   Hrvatski jezični portal

  • epitet — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. epitetecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przydawka przymiotnikowa, wyraz stanowiący określenie danego rzeczownika, uwydatniający właściwości przedmiotu lub stosunek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • epìtēt — m 〈G epitéta〉 1. {{001f}}jez. knjiž. riječ koja se dodaje imenici radi boljeg određenja, živosti ili izražajnosti; pridjevak 2. {{001f}}retor. stilska figura koja učestalošću krasi izričaj i pojačava dojam [zlatno runo, rujno vino] 3.… …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • epitet — m IV, D. u, Ms. epitetecie; lm M. y 1. lit. «wyraz określający rzeczownik, przydawka podkreślająca, uwydatniająca charakterystyczną cechę jakiegoś przedmiotu, osoby, stanu; stosowany w celu wzmocnienia plastyki opisu oraz dla jego emocjonalnego… …   Słownik języka polskiego

  • epitet — s ( et, epitet) fast attribut, karakteriserande benämning, t.ex. kung i kung Carl Gustaf …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • epítet — e|pí|tet Mot Pla Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • epitét — s. n., pl. epitéte …   Romanian orthography

  • epitet — e|pi|tet sb., et, er, erne (tilnavn) …   Dansk ordbog

  • epitet — <yun.> ədəb. Məcazın növlərindən biri olub, bir sözü qüvvətləndirmək və zənginləşdirmək, xassə vermək üçün əlavə edilən söz (məs.: mələk simalı, polad canlı) …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bot-grós — (epitet) s. m …   Romanian orthography

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”