existenţial

existenţial
EXISTENŢIÁL, -Ă, existenţiali, -e, adj. (Rar) Privitor la existenţă, care ţine de existenţă. [pr.: eg-zis-ten-ţi-al] – Din fr. existentiel.
Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX '98

existenţiál adj. m. (sil. -ţi-al) [x pron. gz], pl. existenţiáli; f. sg. existenţiálă, pl. existenţiále
Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

EXISTENŢIÁL existenţială (existenţiali, existenţiale) Care ţine de existenţă; propriu existenţei. /<fr. existentiel, lat. existentialis
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

EXISTENŢIÁL, -Ă adj. (Rar) Referitor la existenţă. ♢ Filozofie existenţială = existenţialism. [pron. eg-zis-ten-ţi-al. / < fr. existentiel].
Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN

EXISTENŢIÁL, -Ă adj. referitor la existenţă, care este considerat fundamental existenţei sau legat intim de ea. (< fr. existentiel)
Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Existential — may refer to:*Existential clause *Existential crisis *Existential fallacy *Existential humanism *Existential forgery *Existential risk *Existential therapy *Existential graph *Existential phenomenology *Existential quantification *Existentialism… …   Wikipedia

  • EXISTENTIAL — Terme technique de l’ontologie professée par Martin Heidegger et exposée par lui dans L’Être et le Temps (Sein und Zeit , 1927). Depuis lors, ce terme a été repris par différentes écoles existentialistes, mais non par toutes. Il y a lieu de bien… …   Encyclopédie Universelle

  • Existential — Ex is*ten tial, a. 1. Having existence. [Archaic] Bp. Barlow. [1913 Webster] 2. of or pertaining to, or having the character of, existentialism. [PJC] 3. (Logic) specifying actual existence, rather than only possibility; as, the existential… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • existential... — existential...,   Schreibvariante für existenzial …   Universal-Lexikon

  • existential — 1690s, pertaining to existence, from L.L. existentialis/exsistentialis, from existentia/exsistentia (see EXISTENCE (Cf. existence)). As a term in logic, from 1819; in philosophy, from 1937, tracing back to the Danish works of Kierkegaard (see… …   Etymology dictionary

  • existential — ► ADJECTIVE 1) relating to existence. 2) Philosophy concerned with existentialism. DERIVATIVES existentially adverb …   English terms dictionary

  • existential — [eg΄zis ten′shəl, ek΄sisten′shəl; eg΄zis ten′chəl, ek′sis ten′chəl] adj. [ModL existentialis] 1. of, based on, or expressing existence 2. of, relating to, or as conceived of in, existentialism 3. Logic implicitly or explicitly asserting actuality …   English World dictionary

  • existential — [[t]e̱gzɪste̱nʃ(ə)l[/t]] 1) ADJ: ADJ n Existential means relating to human existence and experience. [FORMAL] Existential questions requiring religious answers still persist. 2) ADJ: ADJ n You use existential to describe fear, anxiety, and other… …   English dictionary

  • existential — adjective Date: 1693 1. of, relating to, or affirming existence < existential propositions > 2. a. grounded in existence or the experience of existence ; empirical b. having being in time and space 3. [translation of Danish eksistentiel & German… …   New Collegiate Dictionary

  • existential — existentially, adv. /eg zi sten sheuhl, ek si /, adj. 1. pertaining to existence. 2. of, pertaining to, or characteristic of existentialism: an existential hero. [1685 95; < LL existentialis relating to existing. See EXISTENCE, AL1] * * * …   Universalium

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”