glosator

glosator: GLOSATÓR, -OÁRE, glosatori, -oare, s.m. şi f. Persoană care glosează un text. – Din fr. glossateur.

Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX '98

glosatór s. m., pl. glosatóri

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

GLOSATÓR glosatori m. Autor de glosar. /<fr. glossateur

Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

GLOSATÓR, -OÁRE s.m. şi f. Autor de glose (1); (p. ext.) Comentator. [cf. fr. glossateur].

Trimis de LauraGellner, 20.04.2005. Sursa: DN

GLOSATÓR, -OÁRE s. m. f. autor de glose (1); (p. ext.) comentator. (< fr. glossateur)

Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

glosator — glòsātor m DEFINICIJA 1. pov. srednjovjekovni pravnik koji je tumačio staro rimsko pravo i pisao uza stari tekst svoja tumačenja (glose), komentator starog rimskog prava 2. pren. a. tumač aktualnih događaja b. pisac rječnika c. pisac napomena u… … Hrvatski jezični portal
glosator — m IV, DB. a, Ms. glosatororze; lm M. glosatororzy, DB. ów «komentator starożytnych dzieł, zwłaszcza prawniczych, a także niezrozumiałych lub obcych wyrazów w dawnych tekstach» Glosator kroniki. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
glosátor — ja m (ȃ) kdor piše glose: opombe neznanega glosatorja / ne moremo soglašati z nekaterimi glosatorji polemike; bil je najboljši glosator šahovskih partij ♦ jur. razlagalec rimskega prava z glosami v 12. in 13. stoletju … Slovar slovenskega knjižnega jezika
glossator — glossatorial /glos euh tawr ee euhl, tohr , glaw seuh /, adj. /glo say teuhr, glaw /, n. 1. a person who writes glosses; glossarist. 2. one of the medieval interpreters of the Roman and canon laws. [1350 1400; ME glosator < ML glossator… … Universalium
glosatorka — ż III, CMs. glosatorkarce; lm D. glosatorkarek forma ż. od glosator Glosatorka Mickiewicza … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias